به نقل از «مهر»

نامزدهای «علوم اجتماعی» کتاب سال معرفی شدند

تاریخ انتشار: ۷ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۱۰۹۴۱

به گزارش خبرگزاری مهر، نامزدهای گروه «علوم اجتماعی» چهل‌ویکمین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در هشت موضوع «جامعه‌شناسی»، «ارتباطات و رسانه»، «علوم سیاسی»، «اقتصاد»، «حقوق»، «مدیریت»، «محیط زیست» و «آموزش و پرورش» توسط خانه کتاب و ادبیات ایران معرفی شدند.

در موضوع «جامعه‌شناسی» تنها یک کتاب جواز ورود به مرحله دوم داوری این دوره از جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران را کسب کرد:

«بازاندیشی در معنای مدرنیته: پسااستعمارگرایی و تخیل جامعه‌شناسی»، تألیف گرمیندر بهامبرا، ترجمه شهاب تقی‌پور، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، حوزه هنری؛ پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی ،‌۱۴۰۱، ۲۹۶ ص.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در موضوع «ارتباطات و رسانه» نیز دو کتاب زیر نامزد شدند:

«دین تلویزیون: نظام تولید برنامه‌های دینی تلویزیون در سازمان صداوسیما»، تألیف بشیر معتمدی، اصفهان: آرما، ۱۴۰۱،‌۳۷۱ ص.

«جامعه شبکه‌ای: ابعاد اجتماعی رسانه‌های نوین»، تألیف یان ون دایک، ترجمه علی آزادی احمدآبادی، تهران: دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام)، ۱۴۰۱، ۶۴۴ ص.

کتاب‌های زیر در موضوع «علوم سیاسی» به عنوان نامزد چهل‌ویکمین دوره جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شناخته شدند:

«خاطرات سیاسی ۶۶-۱۳۶۵ با ضمانم جدید»، تألیف محمد محمدی ری شهری، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، ۱۴۰۱، ۳۷۸ ص.

«در مسیر نهضت: نقش حوزه علمیه مروی در نهضت امام خمینی به روایت اسناد»، تألیف حمید سبحانی‌صدر، تهران: حوزه علمیه مروی، ۱۴۰۱، ۵۷۴ ص.

«جمهوری اسلامی ایران و امنیت منطقه‌ای»، تألیف غلامعلی سلیمانی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۴۰۱، ۳۶۴ ص.

«نبرد مخفی علیه ایران»، تألیف رونن برگمن، ترجمه حسین جاجرمی؛ ناظر علمی: عباس سلیمی‌نمین، تهران: دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران، ۱۴۰۱، ۵۳۴ ص.

دو کتاب زیر در موضوع «اقتصاد» از سوی داوران به مرحله دوم داوری راه پیدا کردند:

«ملکوت و شکوه درباره تبارشناسی الاهیاتی اقتصاد و حکومت»، تألیف جورجو آگامبن، ترجمه یحیی صنعتی‌مسبوقی، تهران: نیماژ، ۱۴۰۱، ۵۷۱ ص.

«اقتصاد خیر عمومی، تألیف ژان تیرول»، ترجمه جعفر خیرخواهان و امیر شاملویی، تهران: سبزان؛ اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، مرکز پژوهش‌ها، ۱۴۰۱، ۶۱۲ ص.

کتاب‌های نامزد در موضوع «حقوق» نیز بدین شرح است:

«بازاندیشی الگوی دادرسی کیفری ایران»، تألیف بهارک شاهد و نسرین مه را، تهران: پژوهشکده حقوقی شهر دانش، ۱۴۰۱، ۴۵۶ ص.

«دیوان بین‌المللی دادگستری: ساختار استدلالی، رویه قضائی، سیاست حقوقی»، تألیف وحید رضادوست، تهران: نگاه معاصر، ۱۴۰۱، ۶۰۱ ص.

«حقوق جانشینی دولت: گفتارهایی در تأسیس و وراثت دولت در حقوق بین‌الملل»، تألیف سیدجمال سیفی، تهران: پژوهشکده حقوقی شهر دانش، ۱۴۰۱، ۴۱۶ ص.

«قانون‌نویسی: هنر و فناوری قواعد تنظیم‌گری»، تألیف هلن زانتاکی، ترجمه حسن وکیلیان، تهران: سازمان سمت؛ پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی: مجلس شورای اسلامی، ۱۴۰۱، ۴۵۳ ص.

«حقوق مدنی مسئولیت مدنی محجورین (مطالعه‌ای حقوقی، فلسفی و تطبیقی)»، تألیف سیدحسین صفایی و علیرضا آبین، تهران: شرکت سهامی انتشار، ۱۴۰۱، ۴۰۶ ص.

«در جستجوی حقوق ایرانی، دفتر اول اندیشه‌های حقوق در ایران‌زمین»، تألیف علیرضا غریب‌دوست، تهران: نگاه معاصر، ۱۴۰۱، ۴۱۶ ص.

«جایگاه فرد در حقوق بین‌الملل»، تألیف آنه پیترز، ترجمه فاطمه فتح‌پور و نگین شفیعی بافتی و سیدمحمد حسینی، تهران: پژوهشکدۀ حقوقی شهر دانش، ۱۴۰۱، ۷۰۱ ص.

پنج کتاب به شرح زیر در موضوع «مدیریت» به عنوان نامزد معرفی شدند:

«نظریه مطلوبیت از فلسفه تا عمل»، تألیف محمدرضا مهرگان، تهران: نشر کتاب دانشگاهی؛ گل بیز، ۱۴۰۱، ۴۰۶ ص.

«نظریه حکمرانی از منظر اندیشمندان»، ترجمه و تألیف هادی خان‌محمدی و عباس خداپرست، تهران: سازمان جهاد دانشگاهی تهران، ۱۴۰۱، ۲۸۴ ص.

«جستارهایی در زیبایی‌شناسی سازمان»، تألیف محمد ذاکری، تهران: سیاهرود، ۱۴۰۱،‌۳۱۰ ص.

«مسئله‌یابی و حل مسأله»، تألیف بهروز دری و محمدرضا مهرگان، تهران: سازمان سمت؛ پژوهشکده تحقیق و توسعه علوم انسانی؛ شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای تخصصی تحول و ارتقای علوم انسانی، ۱۴۰۰، ۳۸۹ ص.

«تفکر نقادانه برای مدیران: تصمیم‌گیری و متقاعدسازی ساختاریافته در کسب‌وکار»، تألیف رادو آتاناسیو، ترجمه خسرو معصومی، تهران: بینش نو، ۱۴۰۱، ۳۶۸ ص.

در موضوع «محیط زیست» تنها کتاب زیر به عنوان نامزد شناخته شد:

«شناخت محیط زیست (طبیعی و انسان‌ساخت)»، تألیف علی‌محمد خورشیددوست، تهران: سازمان سمت، ۱۴۰۰، ۵۱۱ ص.

از موضوع «آموزش و پرورش» نیز کتاب‌های زیر به عنوان نامزد معرفی شدند:

«اصول و مبانی نظام تربیتی اسلام»، تألیف علی قائمی امیری، تهران: میعاد اندیشه، ۱۴۰۱، ۳۱ ج.

«تربیت در افق عاملیت انسان»، تألیف خسرو باقری، تهران: واکاوش، ۱۴۰۱، ۴۲۵ ص.

«آموزش دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در کلاس‌های فراگیر»، تألیف دایانه پ. برایانت و دیگران، ترجمه شهروز نعمتی، رحیم بدری‌گرگری، باقر صفی‌یاری و افشین میرزالو، تبریز: دانشگاه تبریز، ۱۴۰۱، ۸۹۹ ص.

کد خبر 6005591 فاطمه میرزا جعفری

منبع: مهر

کلیدواژه: جایزه کتاب سال موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران کتاب و کتابخوانی کتاب و کتابخوانی معرفی کتاب وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انقلاب اسلامی ایران کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور فلسطین محمد مهدی اسماعیلی جشنواره مد و لباس موسسه خانه کتاب و ادبیات ایران هجدهمین جشنواره شعر فجر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دفاع مقدس جشنواره صنعت چاپ جمهوری اسلامی ایران عنوان نامزد معرفی شدند کتاب سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۱۰۹۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روند افزایشی خودکشی از 1388 تا 1401

خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، می‌توان آن را هم در تمام جوامع و هم در دوره‌های گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمی‌کند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی می‌کند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان می‌دهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیده‌ای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول می‌کند.

-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر می‌کند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایت‌پذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق می‌آید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقش‌آفرینی می‌کند، دست به خودکشی می‌زند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامی‌دارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمی‌شنید و یا چنان نادر بود که شاخک‌های فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمی‌شد، واجد اهمیت است. 20 خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که می‌تواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.

وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه می‌کنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهه‌های گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامه‌های آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر می‌شود)، اما انتشار دوگانه آن می‌تواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.

به عنوان مثال داده‌های سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سال‌های 1380 تا 1391 نشان می‌دهد که 27168 نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوت‌شدگان ناشی از خودکشی در این دوره 38691 نفر بود که حدود 11523 نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام می‌شود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایه‌های اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمان‌ها می‌تواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش می‌گذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.

اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(1402) هنوز منتشر نشده است، اما در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از 6 هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کرده‌اند که به نظر می‌رسد در سال 1402 افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال 1400 از سوی نیروی انتظامی 5085 نفر بیان شد که در سال 1401 حداقل 18 درصد رشد داشته است. اگر سال 95 را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود 59 درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان می‌دهد که نمی‌توان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این 7 سال، 59 درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال 1401 در مقایسه با سال 95 حدود 9.5 درصد می‌شود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود 6.2 برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.

از زوایه‌ای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای 100 هزار نفر محاسبه می‌شود در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به 7.4 نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال 1388 حدود 4.1 نفر بود؛ یعنی طی 14 سال اخیر بر نرخ خودکشی 3.3 نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال 88 فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه 60 حدود 1.3 بود؛ که قطعا نرخ خودکشی‌های موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین 20 تا 30 برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال 1401 بین 120 تا 180 هزار اقدام به خودکشی داشتیم.

حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب 150 هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی 176.5 خواهد بود؛ یعنی در سال 1401 از هر 100 هزار نفر 176.5 نفر اقدام به خودکشی کرده‌اند که در مقایسه با ابتدای دهه 60 نرخ اقدام به خودکشی حدود 135 برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی به‌ویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیت‌های مددکاری مانند اورژانس 123 ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویه‌هایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیت‌های پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.

نرخ خودکشی موفق در ایران از سال 1388 تا 1401(به ازای 100 هزار نفر)

بیشتر بخوانید:

216216

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656